7 weken

De laatste week! Er staat veel op het programma: het nestbezoek door de fokcommissie van de rasvereniging, het chippen (vanuit Raad van Beheer), de eerste inenting. Kortom, het is me het weekje wel..

Pups krijgen nu een eigen etensbakje, maar echt begrijpen doen ze dat niet

Allereerst het bezoek van de fokcommissie: het nest werd algemeen als "homogeen en veelbelovend" beoordeeld, en dat is natuurlijk fijn om te horen. Bij Toby lijkt het wit te ruim aanwezig (mag niet meer dan 40%), maar dat zal de toekomst (nestkeuring na een jaar) moeten uitwijzen.

Ik ben sowieso erg benieuwd hoe al deze pupjes zich zullen ontwikkelen, en hoe ze over een jaar zullen zijn!

Het verbaast me, dat de pups nog steeds enthousiast proberen te drinken bij Saartje, die hen van zich af moet snauwen

En dan de chipper: wat een joekel van een naald! Maar de pups gaven geen krimp, echt knap.

Zyra is onwetend van alle injecties

Dan vervolgens naar de dierenarts. De pupjes werden gezond bevonden, en kregen hun injectie, die ze -opnieuw- dapper doorstonden. Het enige wat ze vervelend vonden was de oorkijker, blijkbaar een vervelend gevoel.

Toby vindt zijn hoeveelheid wit totaal niet interessant

De pups spelen veel, alsof er niets gebeurd is. Het lijkt erop of het spelen steeds feller en wilder verloopt, gaat soms met een hoop kabaal gepaard. Saartje doet soms ook mee, en dan is het hier een dolle boel.

En ondertussen komt het afscheid steeds dichterbij...

6 weken

Het wordt steeds drukker! Het afgeschermde "puppy-deel" van de kamer is al lang niet meer interessant. Nu moet de hele kamer verkend worden, en is het erg opletten geblazen; geen schoenen dragen als de pups "los" zijn, en elke stap moet zorgvuldig gezet. Want stel je voor..

Stoeien met de dweil

De pups zijn zeker bereid plasje / poepje te doen op de overal liggende kranten. Maar het absorberend vermogen van kranten blijkt heel slecht. We kregen het advies een "kattenbak" (met houtkorrels) te proberen, en dat blijkt een succes. Natuurlijk gaat het nog regelmatig mis, maar we zien ze de bak steeds meer opzoeken.

Ze doen al regelmatig hun behoefte op de bak

Aangezien de werpkist al enige tijd niet meer interessant is, hebben we deze vervangen door een bench. De toekomstige baasjes willen daar immers straks mee aan de slag. Maar helaas, ook de bench wordt genegeerd, de pups slapen het liefst in en achter het huisje van stof. Dus dachten we, dan zetten we de bench op de plek van het huisje, en huisje erin. Dat blijkt al een stuk beter:

Toby heeft onze constructie goedgekeurd

Dobby is inmiddels ook een interessant studie object. Gelukkig is hij al wat minder snauwerig dan eerst, maar hij vindt die kleine wurmpies nog steeds geen succes.

Zippi durft al dichterbij te komen, snuffelt heel voorzichtig aan een poot, Dobby draait zijn hoofd weg, hij vindt het maar niks

Samen vechten met een borstel

Het eten gaat al beter, al zijn ze er nog niet erg geconcentreerd mee bezig. Er worden wat hapjes genomen, even gespeeld, en weer even gegeten etc. We wachten een tijdje, en zetten dan toch maar de etensbak weg. Ze zullen moeten leren begrijpen wat "etenstijd" is. 4x per dag bieden we ze eten aan: 1x pap, 2x brokjes, 1x vlees. Dat laatste vinden ze het lekkerst.

Samen knagen aan een te groot bot

Een uitstapje naar buiten, met alle pups en Saartje, bleek een matig succes: de pupjes vonden het interessant, maar we hadden onvoldoende rekening gehouden met Saartjes overdreven drang haar pups te beschermen. Onze normaal zo timide hondje ging als een "wilde stier" op elke onschuldige passant af! Dat lijkt ons geen goed voorbeeld voor de kleintjes. Volgende keer dus maar zonder moeder naar buiten.

Samen botje knagen, zo moeder zo dochter

Ook leuk is het observeren van de verschillende karaktertjes, dat wordt steeds duidelijker. Daarover volgende keer meer.

Uiterlijk zijn er ook wat veranderingen:

Zo blijkt Zippi "vrolijke staartdracht" van Saartje geërfd te hebben. Toby krijgt nu ook stippen op zijn voorpootjes!

De vachten zijn ook verschillend, al is het nu nog subtiel. De een krijgt waarschijnlijk iets meer de golvende vacht van Saartje, de ander de gladde vacht van vader Vrister. Maar dat zal de tijd moeten leren.

Om op te vreten...

5 weken

De verschillen tussen de teefjes enerzijds en de reutjes anderzijds zetten zich voort, want de reutjes slapen alweer terwijl de teefjes nog energiek rondlopen en hun omgeving verkennen.

Wel maakt Toby een inhaalslag qua gewicht, hij haalt bijna Zippi in! Zuske / Zyra blijft hier onbetwist nummer 1. Zulla blijft de kleinste, maar hij groeit wel keurig.


Zuske is begonnen met kwispelen, en dat doet ze vol overgave, echt geweldig om te zien! Ook blijkt zij een ware "Houdini": hoe goed we ook het pupgedeelte proberen af te schermen, zij weet steeds een gaatje te vinden waar ze doorheen kan wurmen met haar mollige lijfje. Ze weet zich zelfs op te hijsen aan de bank!

Saartje is nu minder bezig met voeden, en meer met opvoeden. Ze speelt met ze, en pakt ze daarbij soms (zo lijkt het voor ons) stevig aan. We hebben vaak geen idee waarom ze dat doet, maar we vertrouwen blindelings op haar opvoederskwaliteiten.

De pantoffels van onze logee hebben een grote aantrekkingskracht

Alle pupjes hebben inmiddels een plek gevonden, hun toekomstige baasjes komen regelmatig langs. Natuurlijk geeft dat wat extra drukte erbij, maar het is echt leuk om te zien hoe blij ieder is met zijn / haar pupje. Dat geeft vertrouwen in de toekomst!

Daarmee worden ook hun (roep)namen bekend: Zuske wordt Zyra, Zippi blijft Zippi, Zeppe wordt Toby, en Zulla was al Zulla op verzoek van zijn baasje.

Zo'n schoen is veel interessanter!

Helaas blijken schoenen een enorme aantrekkingskracht op alle 4 pupjes te hebben. We nemen aan, dat baasjes daar niet blij mee zullen zijn, proberen het te voorkomen, maar dat valt niet mee.

Toch nog even proberen of misschien gedronken mag worden

Arme Saartje, de pups zijn nog steeds erg gericht op haar tepels. Ze wordt nog regelmatig belaagd door 4 hongerige pupjes, ze vlucht dan meestal snel weg. Soms loopt ze weg met een stuk of 2 pups "hangend" aan een tepel! Een enkele keer gaat ze ervoor liggen. We proberen uiteraard te compenseren met (inmiddels) vlees of puppybrokjes, maar er gaat blijkbaar nog steeds niets boven moedermelk!

Na het spelen is het goed uitrusten op een arm!

4 weken

Het lopen gaat steeds beter! Als kleine parmantige bolletjes schuifelen ze over de vloer. In "golven" komen de pupjes langzaam tot "leven", stoeien dan dat het een lieve lust is, om dan langzaam weer "uit te doven", knus tegen elkaar aan gelegen.

Dit zullen we steeds minder zien

Saartje lijkt genoeg te krijgen van het voeden, af en toe gaat ze nog even liggen, en wordt dit kleine moedertje echt compleet bedolven onder pups!

In ieder geval zijn we begonnen met eerst wat volle melk te geven, daarna wat pap. Dat is wel even wennen. De teefjes zijn met alles wat sneller, hebben het al vrij gauw door. Al blijft het wel een komisch gezicht als in hun onwetendheid met beide pootjes in het bordje pap gaan staan. Vooral Zulla geeft nu nog de voorkeur aan een vinger pap af te likken, uit een bordje vindt hij maar niks.

De 2 reutjes zijn veel rustiger en afwachtender dan hun ondernemende zusjes, ze blijven eerst nog veilig in de werpkist, terwijl de zusjes al lang de kamer aan het verkennen zijn

Uiteindelijk slapen ze niet meer in de werpkist, in dit speelgoedhuisje slaapt het veel beter!

Een deel van de huiskamer is oa met hekjes "pup proof" gemaakt, zodat we rustig even weg kunnen. Want de werpkist houden ze inmiddels wel voor gezien.

Met 4 weken zijn ze ook weer ontwormd, en de nageltjes moesten weer geknipt.

3 weken

Ze lopen! Heel wankel weliswaar, maar het begin is er.

Behalve slapen, eten, staat er nu ook even spelen op het programma! Nu begint het feest echt: ze wiebelen rond in de bak, beginnen al met speelse hapbewegingen, pootje omhoog, waarna ze prompt omvallen (het evenwicht is nog niet optimaal). Dit is Zippi

De schuifdeur doe ik er nu af en toe af. De twee reutjes blijven -tegen elkaar aan geplakt- voorzichtig op een afstandje kijken. Zuske (de eerste en de dikste) echter komt naar de uitgang toegewaggeld, en steekt nieuwsgierig haar neusje om een hoekje; met recht Grote Zus! Ze snuffelt, een echt hondje! Als ik haar oppak, voel ik hele kleine likjes op mijn hand. Zuske wordt, op veilige afstand, gevolgd door zus Zippi.

Beginnen zich hier de verschillende karaktertjes af te tekenen?

Saartje lukt het inmiddels niet meer de bak schoon te houden; hier is nu een taak voor ons weggelegd. De compacte poepjes zijn gemakkelijk weg te halen, de kranten worden meermalen per dag verschoond. De ene helft van de bak is nu bedekt met kranten, de andere helft met vetbed (ook met kranten eronder). Dit laatste is echt ideaal: lekker warm en zacht, laat vocht door, en de bovenkant blijft droog. En Saartje? Na een paar dagen ons "tweesporenbeleid" gevolgd te hebben (Rennies en extra wandelen en spelen) zagen we haar rustiger worden. Het vreemde gedrag is er af en toe nog wel, maar niet meer zo heftig. Gelukkig maar.

Ze is wel steeds minder in de bak te vinden. Even voeden, even kontjes schoonlikken, en weer weg. Als Saartje in de bak verschijnt, storten de pups zich als kleine hongerige wolfjes op haar.

2 weken

lekker relaxen...

De puppies blijven groeien als kool, waar haalt zo'n hondje van iets meer dan 6 kg dat toch vandaan? De pups wegen opgeteld ca. 2.5 kg!

Hun leventje bestaat tot dusver uit slapen, drinken, drinken, slapen. Ontspannend om naar te kijken, hoe deze weldoorvoede pupjes na het drinken zich lekker lui uitstrekken, met van die bolle buikjes..

Op dag 10 heb ik dan toch de nageltjes geknipt, die groeien inderdaad erg hard. Ik zag er enorm tegenop, bij zulke ieniemienie pootjes, maar het viel mee.

Ook zijn ze voor het eerst ontwormd: met een doseerspuit wat pasta in het bekje.

En de oogjes zijn open! We zaten daar al vanaf zo'n 10 dagen op te wachten. Maar zagen niks. Maar misschien hadden we er ook een wat te rooskleurige voorstelling van: je ziet slechts een oogspleetje, waarmee een oogje je nog blauwgrijs wazig aan kijkt. Ze zien volgens mij nog steeds niet veel?

Wel lijkt het begin van staan zich aan te kondigen! Nu nog vooral "buikschuivertjes", zie ik af en toe toch wel een pup zich omhoogduwen, in een poging te staan. Nog erg wiebelend, gemakkelijk omvallend, maar het begin is er!

Af en toe zie ik ze ook een soort onderzoekende hapbeweging maken, grappig.

Over de pups maken we ons dus gelukkig geen zorgen, wel over Saartje:

Dankzij of ondanks (?) 2 Rennies per dag was haar gedrag redelijk rustig, met af en toe even wat onrust, graven, wegkruipen achter de bank (donker plekje).

Sinds gisteren is er echter een duidelijke terugval: onrustig, voor de werpkist staan piepen (ook als de pups rustig liggen te slapen), graven, achter de bank of boven onder ons bed (komt ze normaal nooit!) wegkruipen. Vooral vannacht was ze erg onrustig. Ze voedt de pups wel, maar is er ook weer snel klaar mee, gaat dan weer uit de bak.

Dit veranderde niet, ondanks de nodige extra Rennies.

Toch maar ongerust op zaterdag (vandaag) naar de dienstdoende dierenarts, die Saartje van top tot teen onderzocht, bloed geprikt met diverse bepalingen. Gelukkig bleek alles normaal, maar dan blijft natuurlijk de vraag waar dat rare gedrag vandaan komt. Psychisch????

We gaan maar eens extra met haar wandelen, en misschien helpt het, niet te veel op het vreemde gedrag te reageren.

20 mei = 1 week oud!

De pups groeien als kool, hun gewichten zijn ongeveer verdubbeld.

Saartje ligt niet meer de hele tijd bij hen, en zoekt wat meer contact met ons.

Wel is ze bij vlagen aan het graven, en is wat onrustig, wil soms in kleine hoekjes kruipen. Het maakt ons, als onervaren fokker, best nerveus: wat is normaal, wat is afwijkend gedrag?


We zijn gewaarschuwd, dit gedrag zou kunnen passen bij het fenomeen, dat de zogende moederhond een kalkgebrek ontwikkeld, tgv verlies via de melk aan de puppy's. Het komt vooral voor bij de kleinere rassen, die relatief grote puppy's hebben. Het is belangrijk dit tijdig te herkennen, want het is een gevaarlijke situatie!


Gelukkig krijgen wij volop ondersteuning vanuit de rasvereniging:
advies om Rennies te geven, een eenvoudig middel waar kalk (calcium) in zit.
Dat blijkt nog geen eenvoudige opgave: kieskeurige Saartje weigert prompt het lekkere eten, waar de gemalen Rennie in verstopt zit.


Toch maar overleggen met de dierenarts, die er niet zo in gelooft. Zij gelooft meer in een gedragsmatige oorzaak: reactie op de verbouwing die bij ons -buitenshuis- al weken gaande is?


Het blijft dus onzeker. Gezien de ruime ervaring binnen de rasvereniging hiermee kiezen we ervoor haar zo goed en zo kwaad het gaat, 1 of 2 Rennies per dag te blijven geven.

We troosten ons nu met het feit dat het beeld de afgelopen dagen niet erger is geworden, en dat Saartje nog steeds fit en kwiek oogt. En last but not least: ze blijft netjes zorgen voor haar pups, die nog steeds goed groeien.

3 pupjes op een rij, waar is nummer 4?

Gelukkig, daar is nummer 4!

Binnenkort zullen de oogjes open gaan, spannend!

De namen

Misschien niet direct te zien op de foto, maar eentje komt graag met kopje onder de staart uit! De pupjes kunnen echt volledig relaxed met bolle buikjes tevreden liggen slapen, wat een heerlijk leventje lijkt me dat!

Tegenwoordig moeten de namen van de pups binnen 10 dagen bij de Raad van Beheer bekend zijn. Echt jammer, want dan weet de fokker vaak nog niet naar wie de pup gaat. Het leukste is toch dat je als nieuw baasje de officiële naam mag (mee) bedenken.

Maar goed, nu hebben wij de namen bedacht, zoals ze bij de Raad van Beheer (stamboom) geregistreerd zullen staan.

En krijgen ze bij hun nieuwe eigenaren waarschijnlijk weer een andere (roep)naam.

Dan nu de namen:

1- Grote Zus (ze blijft de zwaarste, groeist het hardst) heet Zuske

2- Het zwarte broertje: heeft waarschijnlijk al een baasje, die kiest voor de naam Zulla.

3- Het tweede teefje heet Zippi, vonden we een vrolijke naam.

4- Het zwartwit reutje heet Zeppe.

De kennismakingsgesprekken met eventuele baasjes gaan eerdaags beginnen, spannend.

Dag 4

We probeerden voor het nest een zachte ondergond te maken, met een soort vetbed, of een molton. Maar Saartje is daar helemaal niet van gediend: elke keer graaft ze alles opzij, tot op de onderliggende kranten, en maakt er "een zootje van". Misschien is het met deken toch te warm?

de familie slaapt..

Het is echt fantastisch om tijden naar de pupjes te kijken, hoe ze zich vastberaden door en over elkaar heen wringen op zoek naar een tepel. Soms ook met gefrustreerd gepiep als ze die niet snel genoeg vinden! Tussendoor liggen ze regelmatig te slapen.

Hier zie je er 3, waar is nummer 4?

Ah, gevonden! Links naast Saartje...

De eerste dagen

De eerste tijd moeten de pupjes dagelijks gewogen worden. Dat is niet gemakkelijk, want door bewegen in het weegbakje vliegen de grammen heen en weer.
Door problemen met de weegschaal kon ik pas de tweede dag beginnen met wegen:
Zwarte teefje: 226 gr
Zwarte reutje: 160 gr
Teefje zwart met wit vlekje: 202 gr
Zwartwitte reutje: 162 gr
De teefjes zijn dus zwaarder dan de reutjes!
Daarna groeiden de pupjes minstens 20 gr per dag, dat gaat dus heel netjes.


Verder moet natuurlijk ook op Saartje gelet worden:
eet ze goed, poept / plast ze goed? Uitvloed uit vulva? Gelukkig gaat dat allemaal goed.
Sinds de bevalling heeft Saartje alleen nog maar oog voor haar kroost, de hele dag is ze bezig met buikjes, kontjes, bekjes likken, op elk piepje reageren, kortom: ze is een heel zorgzaam moedertje. Ons ziet ze nauwelijks staan, wat voor ons wel even wennen is, aangezien ze normaal zo baasgericht is.
We laten haar elke paar uur even uit, en komen dan niet verder dan het grasveldje voor ons huis, dan moet ze weer terug! Ze gunt zich nauwelijks tijd om haar behoefte te doen.
Eten krijgt ze ook regelmatig aangeboden, ze eet gelukkig uitstekend (puppyvoer of vlees (Rodi ed, is ze dol op).


Op dag 3 's avonds, en op dag 4 ook overdag, is ze bij vlagen aan het piepen, is dan ook wat onrustig. Even uitlaten helpt niet.
Wat ook opvalt: de pupjes kunnen nu echt af en toe diep slapen, wat er heerlijk relaxed uitziet!
Haar tepellijsten voelen op sommige plekken hard en extra gezwollen aan. Komt de borstvoeding op gang? "Toeschieten van het zog" is misschien ook pijnlijk voor de net bevallen teef?
Zeker weten we het niet, maar we wachten even af.


En onze reu Dobby? Die vond eerst het gepiep van de pupjes erg interessant, maar inmiddels blijft hij respectvol uit de buurt. Af en toe even over de rand van de werpkist kijken is voor hem voldoende.

Even voorstellen..4 puppy's!

De eerste en de zwaarste is een zwart teefje, als tweede een zwart reutje:

Als derde een zwart teefje, met gelukkig (voor het onderscheid) een piepklein wit vlekje op de borst, die ik hier maar met moeite kan tonen, want Saartje vindt het maar niks dat we de pupjes oppakken:

Tot slot een reutje, zwart met veel wit:

De bevalling!

Ongeveer een week voor de bevalling konden we echt van alles voelen bewegen in haar buikje, heel bijzonder. Saartje leek ook wat slomer te worden, ze had minder fut.

Op dinsdag 12 mei (59 dagen na 1e dekking) 's avonds besluit ik, de komende nachten beneden bij haar in de huiskamer te gaan slapen. Saartje blijkt de hele nacht opvallend onrustig, bank op en af, heen en weer lopend.

Woensdag 13 mei (60 dagen na 1e dekking) bleef dit zo, waarbij ze ook veel ging graven: in de (inmiddels klaarstaande) werpkist, op de bank, etc.

Ook opvallend: mijn aanwezigheid werd erg op rpijs gesteld: zodra ik maar even naar boven ging, stond ze luidkeels onderaan de trap te piepen "ga nou niet weg!"

Voor mij was het duidelijk: ik blijf vandaag thuis, ga nergens heen, want het gaat beginnen!

Eind van de middag gaat ze de werpkist vrijwel niet meer uit. Rond 16.30 begint ze te piepen en te "rillen", staart strak naar beneden. Even later houdt dit op, ze hijgt, en even later begint ze te persen, en verliest ze wat vruchtwater.

17.48: ze zit met de rug naar me toe haar vulva te likken. Ik zie haar niet meer duidelijk persen, maar durf haar niet te storen, om te kijken wat er gebeurt. En dan..zie ik opeens een piepklein puppiehoofdje erbovenuit komen, al schoongelikt en wel!! Een mooi glanzend zwart pupje.

18.15: weer hijgen, liggend perst ze, en daar komt weer een zwart pupje! Even later de nageboorte, die keurig opgegeten wordt.. De navelstreng doorbijten blijkt wat lastig, ze is er erg druk mee bezig.

18.25: nummer 3! Weer zwart, maar gelukkig blijkt bij tussendoor inspectie, dat de eerste een teefje is, de tweede een reutje (piemeltje is piepklein, soort knopje op de buik..), en de derde is een teefje met een wit vlekje op de borst. Allemaal dus gelukkig nog wel te onderscheiden zonder strikjes oid.

Saartje is druk bezig met nageboorte opeten, pupjes schoonlikken, navelstreng verder afbijten, etc.

19.50: ze begint weer te hijgen, even later persen, en ja hoor, een vruchtzak met iets wits (?) hangt uit haar vulva. Pupje nummer 4 blijkt zwart met veel wit. Wel lijkt deze wat slapper, en Saartje is druk bezig de vruchtzak bij het kontje kapot te knagen. Nu voel ik toch behoefte me ermee te bemoeien: de vruchtzak bij de hals losgescheurd, het koppie vrijgemaakt. De rest is weer voor Saartje, die rustig doorgaat met likken en vruchtzak lostrekken. Gelukkig begint het pupje al gauw te bewegen en te ademen!

De bevalling is volbracht! Ik ben vol bewondering, want Saartje bleef de hele bevalling rustig, leek precies te weten wat ze moest doen, geweldig.

Eigenlijk moet ik nu de puppy's nog eens goed bekijken (klopt het geslacht? moeilijker te zien dan ik dacht!) en te wegen. Maar Saartje wordt erg onrustig als we een pup willen oppakken, dus ach, we laten het maar even.

Saartjes zwangerschap

En dan maar wachten...

Met onnozel ongeduld, dachten we dat ze wel snel dikker zou worden. Maar allesbehalve dat gebeurde de weken erna! Wel viel vanaf ca 1 april (18e dag na 1e dekking) op dat ze weinig eetlust had. Maar ja, dat had ze wel vaker, bij periodes, zonder dat we wisten waarom.

Elke dag maar kijken: groeit ze al iets? Zien we de tepeltjes al wat groter worden?


Pas op 18 april (35e dag na 1e dekking!) wisten we het zeker: ze groeit! Waar ze ons eerst weken in spanning had gelaten, leek het daarna of we haar per dag zagen groeien. Haar tepels groeiden "mee".

Misschien niet voor buitenstaanders goed te zien (Saartje is normaal erg slank), maar voor ons duidelijk. Haar eetlust was inmiddels ook (meer dan) hersteld.

Wat ik apart vond: sommige reuen bleven op haar reageren alsof ze nog steeds loops was.

Wel spannend: zou ze gaan bevallen terwijl ik naar mijn werk was? Wel of niet temperaturen (om de bevalling tijdig te zien "aankomen") Zou alles goed gaan?

De dekking

Wachten tot Saartje loops wordt, en dan...wat is het juiste tijdstip?

Daar hoor je allerlei adviezen over: zoveel dagen na begin loopsheid, letten op gedrag, progesterontesten, dagelijks even vulva afvegen met witte tissue en letten op roze verkleuring.

Zoveel dagen na het begin van loopsheid:

Vaak mis ik de bloeding in het begin. Blijkbaar is dat bij haar niet zoveel, komt ook bij dat ik nog een reu in huis heb, die het allemaal keurig schoon houdt. Hij mag dan gecastreerd zijn, het ruikt voor hem nog erg aangenaam.

Gedrag:

Ook een lastige, want Saartje rijdt (geleidelijk toenemend in enthousiasme) voortdurend op onze arme reu, die dat lijdzaam toelaat. Een komisch gezicht: een middelgrote hond die rustig door het huis loopt, met een klein teefje erachter, met haar pootjes om zijn achterste geklemd! Vanaf het begin staat ze verleidelijk voor zijn neus, met het staartje opzij.

Vulva afvegen: gedaan toen ik dacht dat het zover was (dus niet consequent gedaan vanaf het begin).

Mijn hoop is hier gericht op mijn gecastreerde reu. Want waar hij zich de hele tijd braaf door Saartje laat "berijden", valt op dat gedurende een paar dagen, midcyclisch, het andersom gebeurt. Dus ik hoop dat mijn reu me dus de juiste dagen aangeeft.

Maar ja, klopt deze theorie in de praktijk?:

Vanaf 13 maart werd mijn reu enthousiast. Direct een afspraak gemaakt met de baasjes van Vrister. Dat werd een grote teleurstelling: Saartje deed heel gezellig naar Vrister (itt het vorige kennismakingsbezoek), maar van een eventuele dekking moest ze niks hebben! Dus onverrichter zake weer terug naar huis..

Zondag 15 maart: mijn reu leek haar NOG interessanter te vinden, 's avonds weer naar Vrister. Saartje was nu beduidend welwillender. Gezellig heen en weer rennen, stoeien, ook zelfs mooi staan met staart opzij (voor onze eigen reu doet ze dat vanaf het begin, maar andere reuen zijn blijkbaar niet vertrouwd genoeg?). Maar steeds op het laatste nippertje...nee toch niet! Na enige tijd dit te hebben aangezien, toch even "geholpen" bij het begin. Saartje even vastgehouden, en daarna ging het allemaal vanzelf. Wel met gepiep van Saartje tijdens "de daad". Ze hebben zo'n 10 minuten gekoppeld gestaan, dat zag er vrij rustig en ontspannen uit.

Wel voelde ik me naderhand wat schuldig: hebben we niet wat geforceerd? Maar blijkbaar gebeurt dat "even op gang helpen" vaker. Al blijken de meningen wel verdeeld hierover. En het piepen zou ook vrij normaal zijn? Reacties zijn welkom!

Dinsdag 17 maart: wat vreemd, onze reu blijft bezig!? Opnieuw een bezoekje aan Vrister, die opnieuw welwillend zijn diensten aanbiedt.. Er moet tussen 2 dekkingen 1 dag zitten. Gelukkig ging deze tweede dekking wat vlotter dan de eerste.

Bij deze nog dank aan de baasjes van Vrister, die onze onervarenheid en "verrassingsbezoekjes" (zelfs 's avonds vrij laat) zo vriendelijk en geduldig hebben doorstaan!

Foto's van de dekking zijn gemaakt, maar helaas mislukt, alleen een vage schaduw te zien.

En dan...een periode van gespannen afwachten!

Een reu kiezen

Eenmaal de keuze gemaakt, om een nest te gaan (proberen te) fokken, komt natuurlijk de volgende vraag: met welke reu?

De markiesjesvereniging biedt hier gelukkig veel begeleiding. In principe krijgt elke aspirantfokker een fokadvies bestaande uit 3 geselecteerde reuen, waar de fokker uit kan kiezen.

Ik vond het leuker me er eerst zelf in te verdiepen:

- Zo leerde ik oa dat je eerst heel goed de "minpuntjes" van je eigen teef moet kennen. Na een drietal keuringen / shows met Saartje wist ik dat wel aardig.

Geen enkel reu of teef is perfect. Kunst nu te zoeken naar de reu die op die "minpuntjes" juist heel goed scoort.

Uiteraard is het karakter ook heel belangrijk! Een paar aandachtspuntjes daarbij bijvoorbeeld: persoonlijk heb ik niet zoveel met jachtinstinct, en ook op al teveel gekef zit je met deze hondjes echt niet te wachten. Waaks zijn is akkoord, maar niet te overdreven.

- Vervolgens heb ik de diverse keuringsverslagen vanaf 2006 (worden gepubliceerd in het verenigingsblad) en daarbij een stamboomsite (oppassen met familiebanden) doorgespit

- Hier heb ik een hele lijst reuen uit geselecteerd, en die aan de fokcommissie van de vereniging voorgelegd. Die wist daar nog informatie en advies aan toe te voegen, waardoor weer een aantal reuen afvielen (bijv. patellaluxatie in de familie, gecastreerd, etc).

- Tot slot hield ik een drietal over waar de fokcommissie mee akkoord ging, leidend tot het "fokadvies". Een combinatie van reisafstand, en nog een laatste blik op de stamboom, maakte dat ik een eerste reu uitkoos om eens kennis mee te maken.

En dat klikte! Ziehier Maasmarkiesjes Vrister, een mooie vent, met nog een leuk karakter ook:



Bij het eerste bezoek werd Saartje direct zeer hartelijk verwelkomd door Vrister, die al helemaal verliefd was. Oftewel: haar loopsheid leek nog een paar weken weg, maar ze rook blijkbaar al erg interessant. Dus Vrister enthousiast, Saartje grommend en grauwend, een leuk stel zo...

Nu vol spanning wachten op de loopsheid, en het juiste tijdstip om te dekken!

Waarom een nestje?

We hebben altijd "tweedekans"honden gehad, dwz we vonden dat we een volwassen asielhond een tweede kans moesten geven. En daar hebben we nooit spijt van gehad! Diverse leuke (bastaard)honden gingen vooraf aan ons markiesje.

Tot het begon te kriebelen: ik wilde zo graag een keer een hond vanaf pup meemaken en zelf opvoeden.



Jaren geleden stond ik een keer met een kraam van een herplaatsingstichting op een hondenshow in Zwolle. Daar ontmoette ik een aardige fokker van markiesjes met haar hondjes, en ik was verkocht! Een hele tijd later (men moet wel geduld hebben voor een markiesje) mochten we onze Markiesjes Gaerd Wendelmoed Sarah bij haar ophalen, oftewel Saartje, geboren op 1 juni 2006.

En ze bleek een geweldig hondje, wat een gezellig, slim, aanhankelijk, speels en grappig hondje!

Maar met het kiezen voor een markiesje kies je ook voor een ras in opbouw, maw je krijgt de vraag om mee te werken hieraan. Eerst de nestkeuring met 1 jaar oud, om te kijken of jouw hondje zodanig voldoet aan de rasstandaard om ingezet te kunnen worden. Voor alle ins en outs hiervan verwijs ik graag naar de mooie site van de markiesjesvereniging http://www.markiesjesvereniging.nl/

Wat die keuring betreft: laat daarbij duidelijk zijn dat jouw markiesje natuurlijk zonder twijfel gewoon de mooiste is die daar dan rondloopt!

Hoe dan ook, Saartje kreeg zowaar een "uitmuntend" beoordeling, en daarmee lag er een zekere verantwoordelijkheid om toch in ieder geval één keer te proberen te zorgen voor nakomelingen.

Na uitgebreide voorbereiding in de zin van erover nadenken, lezen, ervaringen aanhoren, etc besloten we: we gaan het proberen!!

Onze andere hond heet Dobby (film Harry Potter gezien?), hij is al op leeftijd, maar hij heeft Saartje liefdevol geaccepteerd. Het klikt echt goed tussen die twee.

Berrik, donderdag 7 mei 2009